کاهش آسیب پذیری زیرساخت های شهری با افزایش تاب آوری - سلامت و زیبایی

به گزارش سلامت و زیبایی، وقوع فجایع طبیعی طی سالیان اخیر در کشور توجه افکار عمومی را به راهبردهای اساسی برای مقابله با فاجعه در کلانشهر تهران جلب نموده است...

وقوع فجایع طبیعی طی سالیان اخیر در کشور توجه افکار عمومی را به راهبردهای اساسی برای مقابله با فاجعه در کلانشهر تهران جلب نموده است. در این زمینه 2 راهبرد اساسی می توان معرفی کرد: اجتناب از وقوع بحران با کاهش آسیب پذیری تسهیلات شهری و مدیریت بحران با ایجاد آمادگی بیشتر برای کنترل و جلوگیری از تبدیل بحران ایجاد شده به فاجعه. بدیهی است که هر دو این اقدامات باید در شرایط عادی و پیش از وقوع بحران صورت پذیرند. اینجا به راهبرد اول یعنی اجتناب از وقوع بحران با تمرکز بر افزایش تاب آوری و هدف کاهش آسیب پذیری زیرساخت های شهری می پردازیم.

تاب آوری علاوه بر توانایی مقاومت و پایداری سیستم در برابر اختلال و شوک وارده (اجتناب از بحران)، توانایی سیستم در بازیابی و بازگشت سریع تر برای دستیابی به سطح مطلوبی از عملکرد مدیریت بحران را نیز در برمی گیرد.

آسیب پذیری زیرساخت های شهری در تبدیل اختلالات احتمالی به وجود آمده به یک بحران فاجعه بار نقش اساسی دارند. آسیب به زیرساخت های حیاتی در کلانشهر تهران مستقیماً بر امنیت ملی، ایمنی و بهداشت عمومی و جریان مالی تأثیرگذار است. کاهش آسیب پذیری با افزایش تاب آوری زیرساخت های شهری به ویژه زیرساخت های حیاتی که بعد از وقوع بحران باید در دسترس و قادر به ارائه خدمت باشند مانند بیمارستان ها، خطوط لوله آب و گاز، شبکه انتقال برق، پل ها و مسیرهای تردد شهری از اهمیت ویژه برخوردارند.

افزایش تاب آوری به وسیله ارزیابی وضع موجود و توسعه راهبردهای بهسازی و نوسازی میسر خواهد بود که به برنامه های مدون نگهداری، تعمیر و بازسازی مقرون به صرفه زیرساخت های شهری با بهره گیری از نیروهای متخصص و فن آوری های منطبق و به روز منجر گردد. در این زمینه بافت های فرسوده در کلانشهر تهران اهمیت مضاعف دارند.

تحقق این امر که احتیاج ضروری نسل حاضر ساکن در کلانشهر تهران است باید بدون ایجاد وقفه در برآوردن احتیاجهای نسل آینده در ابعاد سه گانه اجتماعی، مالی و زیست محیطی صورت پذیرد. مباحث الزامی بسیاری در ارتباط با احتیاج به توسعه پایدار و رویارویی با احتیاجهای ضروری حاضر و آینده جامعه بدون به خطر انداختن محیط زیست و حقوق اجتماعی وجود دارد که باید در همه برنامه ریزی ها با توجه به هزینه های چرخه عمر زیرساخت های شهری مدنظر قرار گیرد.

منبع:ویژه نامه شهرپژوه