حسین کیهانی: از فوتبال فرار کردم، به دوومیدانی آمدم - سلامت و زیبایی

به گزارش سلامت و زیبایی، ترجیح می دهم به جای شلوغ کاری در فضای مجازی، سرم را پایین بیندازم و کارم را انجام دهم.

به گزارش سلامت و زیبایی ، وصال روحانی ، پیروزی های حسین کیهانی در دوی سه هزار متر با مانع در مسابقات قهرمانی آسیای 2017 در اودیشای هند و به ویژه بازی های آسیایی 2018 در جاکارتای اندونزی به قدری یکطرفه بودند که حالا اهالی ورزش انتظار دارند این مرد محجوب 28 ساله متولد شهرستان سنقرکلیایی که از قضا پسرعموی مجید کیهانی رییس فدراسیون دو و میدانی هم هست، در مسابقه های قهرمانی جهان 2019 و فراتر از آن در المپیک2020 در توکیو هم روی سکوی افتخار بایستد. این در حالی است که هم رقابت های دو و میدانی قهرمانی آسیا 2019 در اردیبهشت ماه 1398 و هم پیکارهای قهرمانی جهان 2019 طی شهریورماه این سال در خاک قطر برگزار می گردد و با این اوصاف حسین وقت به اندازه کافی دارد که با تکیه بر دانش و تجربه مربی مشهور ایرانی اش سجاد مرادی روی این رقابت ها و کسب مدال هایی در آنها کار و تمرکز کند و به درجاتی نادیده در دو و میدانی ما برسد. او حتی می خواهد نخستین مرد در تاریخ دوها در ایران باشد که یک مدال در المپیک ها صید می نماید زیرا نقره البته بسیار ارزشمند احسان حدادی در المپیک 2012 لندن نه در دوها بلکه پرتاب ها (دیسک) به دست آمده است.

توقعات از شما بسیار بالا رفته است و کمتر از یک مدال - حالا با هر رنگی - از شما در قطر 2019 و توکیو 2020 پذیرفته نیست. می دانم و ناامید هم نیستم. هرچه باشد، رکوردی که در جاکارتا برای کسب مدال طلای 3 هزار متر با مانع برجا گذاشتم، برابر با حدنصاب کسی بود که در رقابت های قهرمانی جهان 2017 در این ماده به رتبه پنجم رسیده بود.

پس حد نصاب 32،8 دقیقه شما در جاکارتا برای کسب مدال جهانی و المپیکی کافی نیست. نکته اینجا است که من در دور آخر آن مسابقه سخت نگرفتم و به دنبال ثبت زمانی سریعتر نرفتم و هدف و نگاهم در درجه اول به کسب مدال طلا بود و اگر پشت اش می گذاشتم و از تمام توانم سود می جستم می توانستم زمانی بسیار سریعتر را هم برای خودم در جدول منظور کنم. میزان برتری من در جاکارتا برابر رقبا به حدی بود که مربی آفریقایی تیم بحرین نتوانست جلوی خودش را بگیرد و به نزد من آمد و گفت با این نمایش قدرتمندانه عملاً سر نفرات ما را بریدی. با این اوصاف کافی است که در قطر نیز نمایشی مثل جاکارتا داشته باشم تا کسب مدال جهانی امکان پذیر گردد.

چه چیزی این احتمال را تشدید و موفقیت شما را قطعی تر می نماید؟ حمایت هر چه بیشتر مسوولان ارشد ورزش چیزی است که می تواند کوشش های مرا کامل کند. فدراسیون تا اینجا هر کاری که در راه حمایت از ما لازم بوده، انجام داده و کوتاهی و قصوری نداشته است و از اینجا به بعد و در زمینه تأمین حمایت های بیشتر و قوی تر، این وزارت ورزش است که باید پا پیش بگذارد و شرایط ما را تأمین و ورزشکاران شاخص و صاحب شانس کسب مدال های جهانی و المپیک را تا سرحد امکان تقویت کند.

با وجود این شما در سال های اخیر به قدری درخشیده اید که کمتر جای تردیدی در مورد شما وجود دارد و همه می گویند اگر برابر با توان تان ظاهر شوید، در دو سال پیش رو به موفقیت های بیشتری خواهید رسید و حمایت یا عدم حمایت سایرین تفاوتی در این قضیه به وجود نمی آورد.

درست است اما هستند کسانی که برای ما و دوومیدانی حاشیه سازی می نمایند. معنا و مفهوم حمایت این است که زمینه اوج گیری ما و رهایی از کمبودها و محو حاشیه ها را فراهم آورند و ورزشکار ملی پوش حس کند که هوایش را دارند و مسیر او را به سوی کسب افتخار هموار نموده اند.

البته مدال ات در جاکارتا از با ارزش ترین مدال های کاروان اعزامی ایرانی به لحاظ کیفی و ارزش آن (در قیاس ورزش ها با یکدیگر) بر شمرده شد. همینطور است و امیدوارم که این گونه مسائل موجب گردد سران ورزش قدر این ورزش را بیشتر بدانند و روی این رشته هرچه فزون تر سرمایه گذاری نمایند. دو و میدانی مردان چیزی حدود 24 ماده دارد و بر هر یک از آنها یک طلا، یک نقره و یک برنز متصور است و وقتی چیزی حدود 20 ماده زنان را هم به آن بیفزایید، پی به فرصت های متعدد مدالی خواهید برد که دوومیدانی در المپیک ها و بازی های آسیایی در اختیار شرکت نمایندگان قرار می دهد و در نتیجه نباید به آسانی از آن گذشت.

قدر مسلم اینکه طلای جاکارتا با آن رجحان عظیم اش بر نفرات دوم و سوم اعتماد به نفس زیادی را به شما بخشیده است. درست می گویید و همین اعتماد به نفس می تواند چراغ راه و وسیله اوجگیری ام در مسابقات بزرگ بعدی باشد. قبل از جاکارتا 2018 از این موهبت بی نصیب بودم اما حالا با اطمینان هرچه بیشتر به میدان می روم. چهار نفر از رقبایم در جاکارتا در سطح اول جهان قرار داشتند و یکی از آنها دارنده مدال برنز جهان بود و هیچکدام حریف من نشدند. من حتی رکورد بازی های آسیایی در دو سه هزار متر با مانع را در آن روز خاص شکستم.

چرا سهم ات در پیکارهای ورزشی قهرمانی داخل سالن آسیا طی سال های گذشته در ترکمنستان چیزی بیش از یک برنز نبود؟ دلیل آن واضح است. در آن مسابقات نه در ماده تخصصی ام که سه هزار متر بامانع است بلکه در سه هزار متر (بی مانع) دویدم و من در این ماده در طول سال تمرین چندانی ندارم و تمرکزم روی آن نیست. البته در بهمن ماه 1396 در مسابقات دو و میدانی قهرمانی داخل سالن آسیا در تهران در این ماده اول شدم.

برخلاف شماری از ورزشکاران مطرح کشورمان حاشیه ای نداری و فقط کار و تمرین می کنی. آیا واقعاً روی این مسأله حساسی و یا صرفاً خوش شانس بوده ای و چیزی پیرامونت به وجود نیامده است؟ من اصرار دارم که این گونه مسائل دور و بر من نباشد و سرم را پایین بیندازم و کارم را بکنم و راحت و بدون دغدغه به تمرین بپردازم. این در تضاد با رفتار عده ای است که دائماً در شبکه های مجازی دیده می شوند و درباره خودشان تبلیغ و چیزهایی را برای ادامه کارشان طلب می نمایند و از فدراسیون دائماً مبالغی را می خواهند. این در حالی است که فدراسیون دو و میدانی تا جایی که برایش امکان پذیر بوده به ملی پوشان یاری نموده و بودجه جذب مربیان خارجی شان را هم فراهم آورده است.

ظاهراً شما به تمرین زیر نظر سجاد مرادی راضی هستی و مربی خارجی نخواسته ای. نخواسته ام، زیرا آقای مرادی بهترین مربی ممکن برای من است و هرچه دارم از وی است. سجاد مرادی به واقع با قبول راهنمایی من افتخار بزرگی را به من بخشیده و ما کاملاً با یکدیگر هماهنگ هستیم. الان که با شما صحبت می کنم در شهرم (سنقر کلیایی) هستم اما در بخشی قابل توجه از سال در ولایت آقای مرادی در استان چهارمحال و بختیاری و بخصوص شهر یاسوج هستم و آنجا زیر نظر وی تمرین می کنم. در سه سال اخیر که طول مدت همکاری ام با آقای مرادی بوده، این وضعیت جریان داشته است.

چند سال است که به طور جدی و حرفه ای و دائمی به دو و میدانی می پردازی؟ 11، 12 سالی می گردد و بد نیست بدانید که پیش از دوومیدانی یکی دو ورزش دیگر را هم به طور جدی امتحان کردم و یکی از آنها فوتبال بود. به یکی از باشگاه های تهرانی هم رفتم اما برای آزمایش نهایی از من 10 میلیون تومان خواستند که پول قابل توجهی در آن موقع بود و در نتیجه از خیرش گذشتم و به حالت فرار از فوتبال گریختم و رفتم سراغ دو و میدانی.

اما آیا می دانی که در این رشته، ایران هرگز در دوها یک فینالیست در المپیک ها نداشته و احسان حدادی هم که نقره این بازی ها را دارد، یک ورزشکار پرتابی است. بله، ولی همین مسأله است که به اهمیت رسیدن احتمالی من به فینال دوی سه هزار متر با مانع در المپیک 2020 اضافه می نماید. حتی اگر در توکیو مدال نگیرم، رسیدن به مرحله نهایی این دو یک افتخار برایم و کل ورزش دو و میدانی خواهد بود.

رقبای سطح اول جهانی ات از کجا می آیند؟ این ماده (سه هزار متر با مانع) سال ها و دهه های متوالی است که در سیطره آفریقایی ها است و حتی قهرمان فعلی جهان که ظاهراً و اسماً از قطر است، یک آفریقایی تبار است که به تابعیت قطر در آمده است. دوندگان کنیایی، اتیوپیایی و الجزایری معمولاً در این ماده حرف اول را می زنند و البته یک آمریکایی قوی به نام جاگر هم در این رشته داریم. پیشتازی سنتی آفریقایی ها به سایر مواد استقامتی و دوهای طویل تر یعنی 5 هزار و 10 هزار متر هم بسط می یابد و در نتیجه اگر قرار است در مسابقات جهانی 2019 و المپیک 2020 مدال بگیرم باید تعدادی از آنها را پشت سر بگذارم.

امیدوار به انجام این کار سخت هستی؟ چرا که نه، در سال های اخیر در اکثر تورنمنت ها به رتبه های بالا رسیده و رکوردهای خوبی را هم به جا گذاشته ام. همانطور که پیشتر گفتم آنچه من و امثال من به آن احتیاج داریم، بذل توجه مسوولان درجه اول ورزش است ولی تا به حال هرچه دیده ایم توجه به ورزش هایی است که از قضا مدالی هم کسب نمی نمایند و سرشار از دعوا و مرافه اند و در صدر آنها فوتبال واقع شده است که ارباب ورزش های حاشیه دار است.

معلوم است که اوضاع پولی ات درست نیست، ولی شما در تیم دو و میدانی نفت حضور داری و چند سالی است که با این تیم در مسابقات لیگ باشگاهی شرکت می کنی. چه مبلغی برای هر فصل به شما می دهند؟ ترجیح می دهم مبلغ را نگویم ولی بسیار کم است زیرا دو و میدانی در کشور ما پولساز نیست. البته گله ای ندارم و از مسوولان باشگاه نفت بابت حمایت شان ممنونم و همینطور از سران فدراسیون که برای ملی پوشان کم نگذاشته اند و برای اکثرشان مربیان خارجی گرانقیمت گرفته اند.

و حرف آخر. آرزوی سلامتی برای همگان و تشکر از همسرم که در سه سالی که از ازدواج مان می گذرد، دشواری های کار مرا درک نموده و همیشه حامی ام بوده است. امیدوارم او و کل جامعه ورزش و تمامی ایران را با دستاوردهای بعدی ام روسفید و شادمان کنم و کاری را که حدادی در المپیک 2012 انجام داد، من در توکیو و در سال 2020 کامل کنم.