انسانموش در راه است؟!

به گزارش سلامت و زیبایی، هدف نهایی چنین پژوهشی فراوری جانورانی با اندام هایی است که در نهایت می توان آن ها را به افراد پیوند زد. با این همه برخی پژوهشگران بر این عقیده اند که کشت اندام واره ها در آزمایشگاه روش بی خطرتر و موثرتری خواهد بود.

انسانموش در راه است؟!

تکالیف اقلیمی

اگر حق با هیات میان دولتی تغییر اقلیم (IPCC) باشد، برای نجات سیاره زمین از یک فاجعه اقلیمی کمی بیش از یک دهه فرصت داریم. این خبر هشداردهنده که اواخر سال گذشته اعلام شد البته سبب نشد که پژوهشگران کم کم پژوهش های اقلیمی را جدی بگیرند، اما به سوخت موشکی تبدیل شد که به کشف های جدید شتاب بخشید.

پژوهش های اقلیمی در دهه آینده به دو شیوه تعریف خواهند شد: شناخت اینکه سیاره ما چه تغییری می نماید و اولویت های ما چه باید باشند و یافتن راه هایی برای کاستن از میزان آسیبی که موجب شده ایم. تازه همین اواخر فهمیده ایم که در نتیجه تغییر اساسی خاک با شروع بحران اقلیمی میزان محصول برنج می تواند به نصف برسد.

گروهی از پژوهشگران دانشگاه استانفورد در خاک آینده برنج کاشتند، با ترکیبی شبیه به آنچه در سیاره ای با دی اکسید کربن فراوان خواهد داشت. اما حالا که این را می دانیم، امیدواریم بتوان انواعی از برنج را به وجود آورد که قادر به تحمل این تغییرات باشند.

از سوی دیگر کسانی هستند که درباره راه های کاهش اساسی میزان انتشار گاز های گلخانه ای از مهم ترین منابع انتشار آن ها کار می نمایند، همچون گروهی بین المللی که راهی برای تامین برق یخچال ها با پیچاندن کش های لاستیکی پیشنهاد نموده است.

البته موضوع بسیار بحث انگیز مهندسی سیاره ای نیز هست، تلاشی برای تغییر بنیادی رفتار سیاره ما به منظور حذف دی اکسید کربن از اتمسفر. آیا باید فقط بر منابع فراوری گاز های گلخانه ای تمرکز کنیم یا در ضمن دنبال راه هایی برای اصلاح خرابکاری هایی باشیم که تا به امروز انجام داده ایم؟ سال آینده سالی خواهد بود که در آن این پرسش ها اولویت دارند.

در ماه اوت سال آینده، برنامه محیط زیست ملل متحد (UNEP) یک گزارش مهم درباره ابعاد علمی و فنی مهندسی سیاره ای منتشر خواهد نمود، درباره رویکرد هایی که می توان از آن ها برای مقابله با تغییر اقلیم استفاده کرد. این رویکرد ها عبارت اند از بیرون کشیدن دی اکسید کربن از اتمسفر و سد کردن راه تابش خورشید.

در ضمن در سال آینده سازمان بین المللی بستر دریا قرار است مقرراتی را اعلام کند که مدت هاست چشم به راهش هستیم، مقرراتی که معدن کاوی در کف دریا را امکان پذیر خواهند ساخت. دانشمندان نگران اند که اطلاعات ما درباره آسیبی که این کار می تواند به اکوسیستم های دریایی وارد کند کافی نباشد و برای محیط هایی که هم اکنون نیز تحت فشار هستند پیامد های فاجعه باری داشته باشند.

اما رویداد بزرگ درباره اقلیم زمین در نوامبر سال آینده خواهد بود، هنگامی که کنفرانس اقلیمی COP 26 در گلاسکو در انگلستان برگزار خواهد شد. بر اساس توافق سال 2015 کشور ها باید هدف گذاری های تازه ای برای کاهش میزان انتشار گاز های گلخانه ای خود معین نمایند تا به محدودسازی میزان افزایش دمای دنیا به زیر 2 درجه سانتیگراد یاری نمایند.

اما بیشتر کشور ها در عمل به وعده هایشان بسیار کند بوده اند و آینده خود این پیمان نیز به مویی بند است: انتظار می رود ایالات متحد آمریکا تا آن ماه رسما از این پیمان خارج گردد.

هجوم به مریخ

سال آینده سال یک هجوم همه جانبه به مریخ است و چندین فضاپیما ازجمله سه سطح نشین رهسپار سیاره سرخ خواهند شد. ناسا مریخ نورد Mras 2020 را پرتاب می نماید که قرار است نمونه های متعددی از سنگ و خاک مریخ را ذخیره کند تا در ماموریت آینده ناسا به زمین برگردانده شوند.

همراه با این مریخ نورد یک پهپاد هلیکوپتر کوچک نیز به مریخ فرستاده می گردد. این پهپاد می تواند از مریخ نورد جدا گردد و برای نخستین بار قابلیت گشت های اکتشافی هوابرد را نیز به ماموریت های مریخ اضافه کند. چین نیز در سال آینده نخستین سطح نشین اش موسوم به Huoxing-1 را به مریخ می فرستد که یک مریخ نورد کوچک را با خود به همراه دارد. یک فضاپیمای روسی نیز قرار است مریخ نورد سازمان فضایی اروپا را به سیاره سرخ ببرد، البته اگر بتوانند مسائل مربوط به چتر فرود فضاپیما را به موقع رفع نمایند.

امارات متحده عربی نیز در نخستین ماموریت یک کشور عربی به مریخ، یک مدارگرد را اعزام خواهد نمود. در حوالی زمین، چین میخواهد ماموریت بازگرداندن نمونه موسوم به Chang e-5 را به ماه اعزام کند. سال آینده در دیگر مناطق منظومه شمسی نیز سال پرکاری خواهد بود. ماموریت هایابوسا 2 ژاپن قرار است نمونه هایی که از سیارک ریوگو برداشته را به زمین برگرداند و فضاپیمای اوسیریس رکس ناسا نیز قرار است یک تکه نسبتا بزرگ از سیارک بنو را بکند.

آسمان پهناور، داده های کلان

انتظار می رود همکاری تلسکوپ افق رویداد پس از هیاهوی رسانه ای مفصلی که با انتشار نخستین تصویر از یک سیاه چاله ابرپرجرم در قلب کهکشان Messier 87 به راه انداخت، سال جاری نیز نتایج جدیدی را منتشر کند. اما این بار درباره سیاه چاله ای که در قلب کهکشان خانگی مان - راه شیری - پنهان شده است.

این نتایج جدید می تواند شامل چندین عکس و شاید حتا یک فیلم کوتاه از گاز دوار پیرامون این غول موسوم به Sagittarius A. باشد. در اواخر سال آینده نیز ماموریت گایا متعلق به سازمان فضایی اروپا نقشه سه بعدی اش از راه شیری را به روز رسانی می نماید، همان نقشه ای که در سال های اخیر درک دانشمندان از چگونگی ساختار و تکامل کهکشان خانگی مان را به طور چشمگیری متحول کرد.

اخترشناسان موج گرانشی نیز قرار است تحفه های شان از برخورد های کیهانی بزرگی را که به تازگی رصد نموده اند رونمایی نمایند، برخورد های بزرگی که ساختار فضا-زمان را به لرزه درآوردند، از جمله چندین مورد ادغام میان سیاه چاله ها و همچنین برخورد میان یک سیاه چاله و یک ستاره که تا به امروز هرگز دیده نشده است.

انسانموش در راه است

رویای کشت اندام های جانشین برای انسان در بدن جانوران، با گام های بلندی که پژوهشگران در این تکنیک نگران نماینده به لحاظ اخلاقی برداشته اند، می تواند به تحقق نزدیک تر گردد. یک دانشمند سلول بنیادی به نام هیرومیتسو ناکااوچی در دانشگاه توکیو در نظر دارد در جنین موش و رت بافتی از جنس سلول های انسان برویاند. او سپس این جنین های دورگه را در بدن جانوران جانشین خواهد کاشت، مرحله ای که تا پیش از تصویب قانونی جدید که مارس سال گذشته اجرایی شد اجازه انجام آن را نداشت.

ناکااوچی و همکارانش در ضمن درخواست داده اند که آزمایش مشابهی را با استفاده از جنین خوک انجام دهند. هدف نهایی چنین پژوهشی فراوری جانورانی با اندام هایی است که در نهایت می توان آن ها را به افراد پیوند زد. با این همه برخی پژوهشگران بر این عقیده اند که کشت اندام واره ها در آزمایشگاه روش بی خطرتر و موثرتری خواهد بود.

ضدحمله پشه

در شهر یوگیاکارتا در اندونزی، آزمایش بزرگی برای آنالیز تکنیکی در جریان است که می تواند جلوی انتشار ویروس تب دنگی را بگیرد. این آزمایش سال آینده به نتیجه خواهد رسید. پژوهشگران در این شهر پشه هایی را رهاسازی نموده اند که حامل باکتری Wolbachia هستند که مانع از همانندسازی ویروس های مسبب بیماری های دنگی، چیکونگونیا و زیکا می گردد. سپس اجازه دادند که این عفونت در جمعیت وحشی پشه انتشار یابد.

آزمایش های کوچک تر در اندونزی، ویتنام و برزیل با نتایج آینده داری همراه بوده اند. یک واکسن امیدوارنماینده برای مالاریا نیز ساخته شده که قرار است در جزیره بیوکو در گینه استوایی آزمایش گردد و در سال آینده سازمان دنیای بهداشت امیدوار است بتواند بیماری خواب را ریشه کن کند.

این بیماری که در ضمن تریپانوزومیازیس نیز نامیده می گردد یکی از مسائل جدی بهداشت عمومی در آفریقای زیر صحرا است. این بیماری بدنام از طریق مگس تسه تسه منتقل می گردد.

رویای برخورددهنده بزرگ

سازمان تحقیقات هسته ای اروپا امیدوار است سال جاری بتواند بودجه لازم برای یک ابربرخورددهنده را تامین کند. شورای این آزمایشگاه فیزیک ذرات در اروپا بهار آینده نشست ویژه ای را در بوداپست برگزار می نماید. قرار است کمیته ای در این نشست در خصوص طرح های پیشنهادی برای به روز رسانی استراتژی اروپا در زمینه فیزیک ذرات تصمیم گیری کند.

پیشنهاد سازمان تحقیقات هسته ای اروپا فهرستی از گزینه ها برای ساخت یک برخورددهنده در آینده را شامل می گردد. این آزمایشگاه امیدوار است بتواند موافقت اعضا را برای ساخت یک ماشین بزرگ الجثه 100 کیلومتری بگیرد که در واقع 6 برابر قوی تر از برخورددهنده هادرونی بزرگ LHC خواهد بود و هزینه ساختش به 23 میلیارد دلار می رسد.

در آمریکا نیز آزمایشگاه شتاب دهنده ملی فرمی در حوالی شیکاگو باید نتایج آزمایشی موسوم به Muon g-2 را منتشر کند که فیزیک دانان مدت هاست در انتظارش هستند. در این آزمایش رفتار ذرات میون - خواهران بسیار پرجرم تر الکترون ها - در یک میدان مغناطیسی با دقت بسیار بالایی آنالیز شده است. فیزیک دانان امیدوارند ناهنجاری های اندک در نتایج این آزمایش بتواند وجود ذرات بنیادی ناشناخته ای را افشا کند.

به ضرب زور

فیزیک دانان امیدوارند به رویای شان برای خلق ماده ای دست یابند که در دمای اتاق می تواند الکتریسیته را به هیچ مقاومتی انتقال دهد، هرچند تا اینجای کار چنین مواد ابررسانایی تنها تحت فشار های چند میلیون کیلوپاسکالی کار می نمایند. به دنبال موفقیت ترکیباتی مانند سوپرهیدرید های لانتانوم که در سال 2018 رکورد ابررسانایی در تمام دما ها را شکست، پژوهشگران امیدوارند ترکیباتی از سوپرهیدرید ایتریوم بسازند که بتوانند در دما های تا سقف 53 درجه سانتی گراد خاصیت ابررسانایی داشته باشند.

مخمر مصنوعی

پروژه بلندپروازانه زیست شناسان سازنده (synthetic) برای از نو ساختن مخمر نانوانی (Saccharomyces cerevisiae) قرار است در سال آینده تکمیل گردد. این پژوهشگران در گذشته رمز ژنتیکی جانداران بسیار ساده تری همچون باکتری Mycoplasma mycoides را کاملا با رمز ساختگی جانشین نموده اند. اما انجام این کار در سلول مخمر به دلیل پیچیدگی آن به مراتب چالش بزرگ تری است.

در این پروژه که مخمر مصنوعی 2 نامیده شده 15 آزمایشگاه در 4 قاره همکاری می نمایند. این گروه ها DNA هر کدام از 16 کروموزوم مخمر نانوایی را قطعه قطعه با نسخه های ساختگی شان جانشین نموده اند. علاوه بر این در زمینه تجدید ساختار و ویرایش ژنوم یا حذف تکه هایی از آن را نیز آزمایش نموده اند تا بفهمند که این جاندار چگونه تکامل یافته و از پس جهش ها برمی آیند.

پژوهشگران امیدوارند که با برداشت مهار از روی سلول های مخمر مهندسی شده راه های موثرتر و انعطاف پذیرتری برای ساخت انبوهی از فراورده ها، از سوخت های زیستی گرفته تا داروها، در آن ها پدید آید.

انرژی صلب

کمپانی های بسیاری از بزرگ تا کوچک می خواهند سال آینده فروش نوع جدیدی از سلول های خورشیدی را شروع نمایند که در آن ها از پروسکایت ها استفاده شده است، مواد نویدبخشی که در مقایسه با کریستال های سیلیکونی به کار رفته در پنل های خورشیدی متعارف هم ارزان تر هستند و هم آسان تر فراوری می شوند.

در سلول های خورشیدی چند اتصالی، وقتی مواد پروسکایت با سیلیکون جفت شوند می توانند پربازده ترین سلول های خورشیدی بازار را به وجود آورند. حوزه انرژی امیدوار است در سال آینده و در جریان بازی های المپیک توکیو در ژوئیه آینده بتواند نقطه عطف دیگری را نیز رقم بزند. شرکت تویوتا در نظر دارد نخستین نمونه اولیه از اتومبیلی را رونمایی کند که از باتری های یون لیتیوم حالت جامد استفاده شده است، البته اگر کل ماجرا به خاطر شیوع کروناویروس لغو نگردد.

در این باتری ها به جای مایعی که به عنوان جدانماینده الکترود ها درون باتری عمل می نماید از یک ماده جامد استفاده می گردد. به گفته طراحان این باتری، با این کار مقدار انرژی قابل ذخیره در باتری افزایش می یابد. همچنین باتری های الکترولیت جامد دوام بیشتری نیز دارند، اما فرایند شارژ آن ها نیز کند تر است.

گزینه نامحتمل

برخی ها اساسا باور ندارند که هم جوشی هسته ای می تواند یک گزینه احتمالی برای تامین انرژی باشد، چه رسد به اینکه در طول عمرمان شاهد ظهورش باشیم. اما اگر این رویا محقق گردد می تواند قدرت بزرگ خورشید را در یک راکتور دربسته مهار کند.

همجوشی هسته ای می تواند منبع انرژی امن، ارزان و پاکی را در اختیار بشر قرار دهد که بسیار فراتر از ظرفیت فناوری های تجدیدپذیر کنونی ما است. البته این علم جدیدی نیست و دست کم در بیش از نیم قرن اخیر بار ها گفته شده که 20 سال دیگر محقق خواهد شد.

با این حال در یکی دو سال اخیر حجم پژوهش ها و سرمایه گذاری ها در این حوزه به شدت افزایش یافته است و پژوهشگران توانسته اند مدت پایداری واکنش های پلاسما در راکتور های همجوشی را به طور مرتب افزایش دهند. گروه های دیگری نیز روش هایی برای کاهش هزینه ساخت این راکتور ها پیدا نموده اند و در این راه کشف کردند که افزودن یک فلز معمولی می تواند نقشی کلیدی در توسعه این فناوری داشته باشد.

در این میان بانک سرمایه گذاری اروپا به هیچ وجه همجوشی هسته ای را یک خیال خام نمی داند و به تازگی برای ساخت یک راکتور آزمایشی در ایتالیا 250 میلیون یورو سرمایه گذاری نموده است. انگلستان نیز اعلام نموده که یک تاسیسات 22 میلیون پوندی جدید برای پژوهش درباره همجوشی هسته ای می سازد و البته گل سرسبد این داستان راکتور گرماهسته ای آزمایشی بین المللی در فرانسه است که قرار است نخستین آزمایش هایش را در سال 2025 شروع کند.

آیا سال آینده رویای همجوشی هسته ای محقق خواهد شد؟ نه. اما ممکن است کلید گگرددن در های موفقیت به روی این فناوری را به همراه داشته باشد.

منبع: روزنامه سازندگی

منبع: فرادید

به "انسانموش در راه است؟!" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "انسانموش در راه است؟!"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید